تاثیر منفی تلویزیون بر کودک خردسال
نمی توان تاثیر منفی تلویزیون بر کودک خردسال را انکار کرد. به همین دلیل، والدین کودکان کم سن و سال باید مدام وضعیت مشاهده تلویزیون در منزل را مدیریت و کنترل کنند. برای اینکه کودکان رشد سالمی داشته باشند باید گستره زیادی از فعالیتهای مختلف را انجام دهند. مشاهده تلویزیون نیز اگر به خوبی مدیریت شود، میتواند فعالیتی سرگرمکننده و آموزنده باشد.
مقاله ی مرتبط: تاثیر تماشای زیاد تلویزیون بر کودکان
- کودکانی که در این سنین قرار دارند، باید بیشتر زمان خود را صرف فعالیتهای اجتماعی و بازی کنند، نه تماشای تلویزیون. مرکز مقابله با بیماریهای کودکان در کانادا توصیه میکند که پیشبستانیها نباید روزانه بیشتر از یک ساعت زمان صرف تماشای تلویزیون کنند. آکادمی آمریکایی مقابله با بیماریهای کودکان، عقیده دارد که کودکان کمتر از دو سال نباید تلویزیون تماشا کنند. نظر آنها در این است که والدین باید در این سن با کودکشان تعامل انسانی داشته باشند، تا اینکه آنها را پای برنامههای تلویزیون بنشانند.
- به دلیل اینکه کودکان در سنین پیشدبستانی، استعداد بیشتری برای نشان دادن رفتارهای خشونتآمیز بعد از تماشای برنامههای خشن دارند، تاثیر منفی تلویزیون بر کودک شدیدتر است. بنابراین والدین باید دسترسی آنها را به برنامههای خشن، مخصوصا کارتونها، محدود کنند. از خرید اسباببازیهایی که بر اساس برنامههای خشونت آمیز ساخته شده است، اجتناب کنید.
- خبر خوب برای کودکان در این سنین، این است که برنامههای بسیار متنوع و فوقالعادهای برایشان وجود دارد. سعی کنید که یک قفسه از فیلمها و کارتونهای مورد علاقة فرزندتان تشکیل دهید. زیرا که کودکان تمایل دارند یک برنامة به خصوص را بارها پشت سر هم تماشا کنند.
کودکان در سنین مدرسه (۶ تا ۱۱ سال)
- به دلیل اینکه تلویزیون باعث میشود زمانی که برای فعالیتهای مدرسه در اختیار است، کمتر شود، مهم است که بتوانیم در طول هفته، این زمان صرف شده را کنترل کنیم. مطالعات نشان میدهند که حتی تماشای روزانه یک تا دو ساعت از برنامههای تلویزیونی، میتواند تاثیر منفی تلویزیون بر کودک را افزایش دهد.
- متاسفانه برنامههای مناسب و محتوایی چندان غنی برای این گروه سنی وجود ندارد و بیشتر کودکان در این سنین، یا کارتون تماشا میکنند یا اینکه خودشان را با برنامههای مختص بزرگسالان سرگرم میکنند. سعی کنید برنامههای باکیفیتی را پیدا کنید که برای همین گروه سنی ساخته شده باشند. یا برنامههایی که ردة سنی خاصی ندارند، مانند برنامههای طبیعت یا سریالهای کمدی و ورزشی.
- کودکان در این سنین (مانند کودکان پیشدبستانی) به کارتونهای اکشن علاقه دارند و با ابرقهرمانهای این داستانها، همذات پنداری میکنند. والدین باید که به صورت فعالانه بر بازیهای قهرمانی کودکانشان نظارت داشته باشند و تلاش کنند که جنبههای پرخاشگرانه این بازیها را به حداقل برسانند و در عوض تاثیرات خلاقانهشان را بیشتر کنند.
سندرم «این را برایم بخر»
- تاثیر تبلیغاتی برنامههای تلویزیونی باعث شده است که والدین کودکان خردسال، هر زمان که وارد فروشگاه یا اسباببازی فروشی میشوند، دچار مشکل شوند. برخی از برنامه کودکها تنها با اهداف تجاری و تبلیغاتی ساخته شدهاند. زمانی که بچهها در سنین پایینتر قرار دارند، سعی کنید که آنها را به دیدن برنامههای آموزشی و عاری از تبلیغ سوق دهید تا بدین وسیلة به میزان بسیار زیادی سندرم «این را برایم بخر» را در آنها کمتر کنید.
برنامههای تلویزیونی ترسناک
- به دلیل اینکه کودکان به سختی میتوانند مرزهای بین واقعیت و ساختگی بودن را تشخیص دهند، والدین باید آنها را از خطرات محتواهای ترسناک و خشونتبار محافظت کنند. تحقیقات نشان میدهد که کودکان تمایل دارند کسی از آنها در مقابل تصاویر زننده و ترسناک محافظت کند. دانشگاه «ریِرسون» در تحقیقی که در سال ۲۰۰۰ انجام داد، از ۹۰۰ کودک مختلف در سنین بین ۲ تا ۹ پرسید که آیا احساس میکنند که کسی باید از آنها در برابر برخی برنامههای تلویزیونی خاص، وبسایتها و بازیهای رایانهای مراقبت کند یا خیر. بیشتر از نصف شرکتکنندگان (۶۴ درصد) گفتند که نیاز به ایمنیسازی و محافظت دارند. تنها ۱۹ درصد اعلام کردند که نیازی به مراقبت ندارند.
والدین باید بدانند که در هر مرحلة رشد تحولی کودک، چه نوع برنامههایی برایش مناسب است. «ژوان سنتور» در کتابش با نام «مامان، من میترسم»، محتواهای تلویزیونی را که کودکان در سنین مختلف بیشتر از آنها میترسند، توصیف کرده است که در اینجا میخوانیم:
کودکان دو تا هفت ساله:
- تصاویری که، چه واقعی و چه ساختگی، به صورت طبیعی ترسناکاند: ماند حیوانات درنده، هیولاها و شخصیتهای عجیب و غریب و جهشیافته
- تغییر جسمی شخصیتها، مخصوصا زمانی که یک شخصیت عادی تبدیل به موجودی عجیب و غریب میشود
- داستانهایی که در آنها والدینی فوت میکنند یا کودکان قربانی میشوند
- بلایای طبیعی که به صورتی آشکار به تصویر کشیده شدهاند
کودکان هفت تا دوازده ساله:
- تهدیدها و خطرهای واقعیتر، مخصوصا خطراتی که میتواند برای کودکان پیش بیاید
- خشونت یا خطر خشونت
پاسخها