درمدارس معلمان با پست سازمانی که انتخاب می کنند یک شرح وظایفی را بر عهده می گیرند که باید درطول سال تحصیلی انجام دهند

کسی که مدیر یک محیط آموزشی می شود از این قاعده مستثنی نیست . براساس تجربه خودم یک نکته را بیان می کنم ؛ اگر بعد از فارغ التحصیلی دراین پست قرار گرفتید لطفا درگیر احساسات و عواطف انسانی نشوید. حتما طبق قانون و شیوه نامه های اداری فعالیت ها را انجام دهید . درخواست همکاران را کتبی دریافت کنید و بایگانی کنید . فعالیت ها را مستند کنید .

اگر آیین نامه های اداری درست اجرا شود ؛ حق هیچ فردی ضایع نمی شود.

تجربه خودم :

در یکی از سال های خدمتی ام ، پست مدیریت را داشتم . درآن سال دربین همکارن من یک زوج فرهنگی بودن ؛یک بچه ده ماه داشتند .اعلام کردن که می شود از یک ساعت شیردهی استفاده کنم .

(شیوه نامه ای این گونه وجود دارد برای همکارانی که ساعت کاری طولانی دارند وآن هم درحد نیم ساعت ، قبل از شروع کار یا درپایان ساعت کاری )

این درخواست همکار را پذیرفتم . هرچند شفاهی به ایشان توصیه کردم از کارگزینی یک نامه بیاورند ولی درحد یک صحبت بود و اجرایی نشد .

خلاصه حدود یک ماه همکار درتایم ساعت آموزشی به مدت یک ساعت از این امتیاز استفاده می کرد هر چند عملا به علت رفت و برگشت از مدرسه تا خانه و بالعکس این تایم به بیشتر از یک ساعت می رسید .

کم کم اولیا شروع به اعتراض کردن . من درپاسخ به اولیا می گفتم : گناه داره و من کلاسش را مدیریت می کنم همسرش هم دراین مدرسه هست حواسش هست و…

بعد از مدتی به ایشان توصیه کردم که درآموزشگاه یک اتاق اضافی داریم بچه اش را به مدرسه بیاورد و یک پرستار بگیرد تا این مشکل حل شود .

همکار با خیال راحت ، بدون دغدغه و نگرانی ؛علاوه بر رسیدگی به امور شغلی به مراقبت از کودک خود بپردازد، اما اشکال کار من همین مورد بود که از ابتدا ساعت دقیق مشخص نکردم و مشکل بعدی این بود که انسانی و عاطفی برخورد کردم و این فعالیت من موجب درد سر شد .

این کار انجام شد و اتاق خالی آموزشگاه دراختیار ایشان قرا گرفت و مادرهمسرش را می آورد

ولی متاسفانه ساعت شیر دهی این همکار همچنان طولانی بود ؛ بعد از گذشت دو ماه، به روزی سه ساعت هم می رسید .

(دانش اموز فقط یک ساعت معلم را می دید . بقیه زنگ ها را همسرش مدیریت می کرد علاوه بر کلاس خودش به این کلاس فعالیت های مانند رو نویسی . جمله سازی و نقاشی می داد . چندین بار گوشزد کردم ولی همسرش از خانمش حمایت می کرد و درجواب من می گفت من هستم .)

درواقع همکار خانم از این حسن نیت من سوء استفاده می کرد . به پشتوانه همسرش که حمایت می شد . به توصیه های من و مادر همسرش توجه نمی کرد

(کلاس و سرو صدای کلاس سخت هست . چاره ای جز تحمل نداریم . مشکل تمام همکاران هست.علاوه بر این احساس می کردم همکار جوان من به مادر همسرش اعتماد نداشت !چرا که لازم نبود دو نفر پیش کودک بنشینند تا از کودک مراقبت کنند )

به هر حال صدای اولیا بلند شد و متاسفانه همسر این خانم که همکار دیگر من بود به حمایت از خانم خودش وارد ماجرا شد ، جواب اولیا معترض را داد . من هم تاحدودی از رفتار همکارم دلخور بودم چرا که حمایتش کرده بودم و انتظار سود استفاده از این رفتار خودم را نداشتم

درنهایت ، مشکل من و همکارم به اداره کشیده شد .

درآنجا بود که متوجه اشتباه خودم شدم همه من را مقصر می دانستند . چون هیچ مستند نداشتم . هیچ نامه اداری از کارگزینی نداشتم و فقط براساس عاطفه انسانی عمل کرده بودم .

جالب تر از همه این که این دو همکار هم من را مقصر می دانستند !!!! و تا پایان سال نه تنها همکاری نمی کردن تاجایی که می شد درفعالیت ها و سایر فعالیت های اموزشگاه ، سنگ اندازی هم می کردند .

امید وارم همکاران جوان بخوانند و تجربه من را تکرار نکنند . از همان ابتدای کار به همکاران توصیه کنید که برای رعایت حرمت و شان معلمی طبق قانون و شیوه نامه های اداری فعالیت ها را انجام می دهید . هرچند مطمئن هستم شما را درگروه مدیران سخت گیر قرار خواهند داد ولی یقین داشته باشید که دوستی همچنان ماندگار خواهد بود .