بهار تربیت و تعلیم در راه است، هر کدام از ما در نقش والد چه ارتباط و تعاملی با مدرسه و معلمان فرزندانمان می توانیم داشته باشیم؟ خواسته های آموزشی خودمان را با چه زبانی بیان و درخواست کنیم؟ چگونه می توانیم با معلمان پیشرو و مدارس اثر بخش هماهنگ و همراه شویم؟ مدارسی که، اعتبار و اصالت کمتری برای رقابت، حافظه پروری و نمره محوری قایل هستند، مهارت های زندگی، با هم زندگی کردن و انسان بودن را به فرزندانمان آموزش می دهند.لازمه تعامل سازنده والدین با مدارس و پیگیری خواست های آموزشی که برای زندگی امروز و فردای فرزندانمان لازم است، اگاهی ما از آموزش، آنچه که امروزه در جهان آموزش می گذرد و انتظاری که از آموزش د‌ر دنیای امروز می رود است.آگاهی ما شرط نخست تحول خواهی در آموزش فرزندانمان است.وقتی من به تجربه آموزشی فرزندم در سال گذشته نگاه می کنم، نقطه های روشنی کمی در آن می بینم، تاکید بر رقابت و نمره، و بچه ها را به جان هم انداختن! و به نوعی بازی برد_ باخت بود. با این که که در گروه واتساپی والدین مسایل و مشکلات را طرح می کردم، نیروی از طرف والدین برای پیگیری موثر مسایل آموزشی برانگیخته نمی شد.به نظر و تجربه من در خیلی از مدارس خواست های ساده آموزشی، که از طرف والدینی که خواسته های متفاوت تری نسبت به روند حاکم دارند محقق نمی شود، اینجا هست که خانواده ها می توانند در قالب گروههای کوچک و حتی فراتر از برنامه درسی حاکم مدرسه، برای محقق ساختن آنها پیگیری و اقدام کنند.