ظرفیت هایی که در روی کاغذ، قوانین برای پیشبرد اهداف آموزشی در مدارس وجود دارد یک حرف است، اتفاقی که در عمل می افتد حرف دیگری است! خیلی از مدارس در این روزهای اخر تابستان، برای شروع بکار مدارس، جلسه ای را به اتفاق کادر اداری، و معلمان تحت عنوان شورای دبیران برگزار می کنند.این شورا می تواند با هم اندیشی، همفکری فرصتی برای کاستن مشکلات مدرسه و هماهنگی بین معلمان مدرسه باشد. مررورتجربه های قبلی و تجربه اخیر شورای دبیران من، گواهی بر کم اثر بودن آنها در عمل دارند.وقتی من به تجربه های خودم فکر می کنم، بر این نقص و ناکارامدی گواهی می دهند. یک سخنرانی مفصل و طولانی از طرف مدیر مدرسه، مطرح کردن نکات و مفاهیم کلی، بدون در نظر گرفتن راههای بکار گیری آنها در کلاس درس، و از همه مهمتر، معلمان را دعوت می کرد به تعامل، و این که فقط حرف زدن و سخنرانی کردن نباشد ،نقض غرض اشکار که ، خودش فقط داشت سخنرانی می کرد! تا زمانی آموزه ها و مفاهیم جدید در آموزش در جان و شخصیت معلمان و رهبران آموزشی رسوخ نکند، و خود عامل این مفاهیم در پندار، گفتار و کردار نباشند نمی توانند تاثیر قابل قبولی در محیط آموزشی بر جای بگذارند.

شما چه تجربه هایی از شورای دبیران مدارس دارید؟

با چه روشهایی می توان از ظرفیت های شورای دبیران مدارس در پیشبرد اهداف آموزشی در مدرسه استفاده مناسب کرد؟