در کلاس های کارورزی رفتارهای غیرعادی فاطمه (اسم مستعار) توجه ام را به خود جلب کرد. او گوشه گیر بود و دوست نداشت با کسی دوست شود، وقتی با معلم و یا هرشخص دیگری حرف میزد، بریده بریده سخن می گفت و مهم تر موقع پاسخ به سوالات معلم کاملا پراکنده و نامربوط پاسخ می داد. زنگ های بعدی کنارش نشستم و متوجه اشتباهات اش در شیوه نوشتن و املا شدم. فاطمه در خواندن هم مشکل داشت، اشتباه و بریده می خواند. تصمیم گرفتم مساله را دقیق بررسی کنم؛ از معلم اش پرسیدم، گویا حدود یک سال پیش، پدر فاطمه تصادف می کند و فاطمه متاسفانه صحنه مرگ پدر را می بیند. بعد از آن اتفاق، فاطمه دچار تشنج می شود و از آن زمان قرص مصرف می کند. معلم اش تقریبا ناامید بود و می گفت باید تکرار پایه بخورد. از معلم قبلی فاطمه هم سوال کردم ایشان می گفت : ” سال قبل فاطمه وضعیت نابسامانی داشته، به طوری که باید قبل از درس چندین دقیقه با او صحبت می کردم تا آماده یادگیری می شد همچنین قرص هایی که فاطمه مصرف می کرد باعث خواب آلودگی و بی خیالی اش می شد. از مشکلات دیگر، مادرش بود که قصد ازدواج مجدد داشت و بچهایش را نگران کرده بود”. ایشان تاکید کردند: ” برای حل مشکل فاطمه باید رابطه صمیمی با او برقرار کنید و البته این کار اصلا ساده نیست اما شدنی است” . خوشبختانه روش ها و صحبت هایم با فاطمه جواب داد، فاطمه به من اعتماد کرد و خلاصه باهم صمیمی شدیم (به فاصله زمانی سه هفته) . با توجه به بررسی ها مشکل خواندن و نوشتن فاطمه، آموزشی نبود و عدم ارتباط گیری فاطمه نیز به استرس، نداشتن اعتماد به نفس، حواس پرتی و عدم تمرکزاش مربوط می شد. اجرای تمرین ها وراه حل های پیش بینی شده، به طور محسوس از بهبودی وضع فاطمه حکایت داشت. رضایت و امیدواری مادر و معلم فاطمه نیز باعث می شد فاطمه بیش تر در درس ها تلاش کند. او چند دوست پیداکرده بود و حالا دیگر حال اش بهتر بود. سال ها گذشت و من از او خبری نداشتم تااینکه سال پیش با من تماس گرفت، تعجب کردم چطور من را پیدا کرده و به یادم بوده… تازه وقتی فهمیدم فاطمه کلاس یازدهم رشته گرافیک است و توانسته در این رشته موفق باشد اشک های شوق امانم نمی داد. حتما عوامل مختلفی باعث موفقیت فاطمه شده و لزوما تلاش های من برای بهبود وضعیت تحصیلی و روانی فاطمه ملاک نبوده اما از اینکه بعد از تقریبا 5سال دوری هنوز به یاد من بوده و با من در ارتباط است و هرروز شاهد موفقیت هایش هستم، از شغل مهمی که دارم به خود می بالم.