‍ ‍ گوش‌کردن فعال در ارتباطات میان‌فردی امریست که بسیار بر آن تاکید می‌شود و از راهکارهای ارتباط موثر و همدلانه است؛ در سطح و همدوش گوینده قرارگرفتن و با توجه و تمرکز شنونده‌ی دیگری بودن.

معمولا در برابر کسی‌که دلخور است، ناراحت است، مضطرب و نگران است یکی از راهکارهای زیر برای رفع تشویش او به کار گرفته می‌شود:

اینکه او را به حرف‌زدن درباره‌ی ناراحتیش دعوت کرد؛

اینکه به او پیشنهاد از نوساختن را داد؛

اینکه برای تخلیه‌ی روانیش به او گفت فریاد بزند؛

اینکه او را به بی‌اهمیت جلوه‌دادن مشکل متوجه ساخت و به موضوع خندید؛

اینکه به او راهکار پاک‌کردن صورت مساله را داد؛

اینکه به او پیداکردن مقصر بیرونی و تلافی‌کردن را پیشنهاد داد؛

یا اینکه لااقل در وهله‌ی نخست به او گوش کرد.

کتاب خرگوش گوش داد، واکنش گوش‌کردن خرگوشیست به ناراحتی یک پسربچه.

اما اگر هوشمندانه بخواهیم به کتاب نگاه کنیم، خرگوش غیر از گوش‌کردن فعال دو کار دیگر هم کرد:

اول اینکه، از قانون لمس و تاثیر مضاعفش در امنیت حین گفتگو استفاده کرد. در کنار پسر نشست و گرمای خود را به او منتقل کرد و او را در آغوش کشید.

دوم اینکه، به موقع آمد و آخرین نفری بود که وقتی خشم پسر فروکش کرده بود سر رسید و به حرفهای او گوش کرد.

احتمالا در هر دو مورد بارها برایمان اتفاق افتاده است، کسی که موقع همدلی دستی بر گردنمان انداخته، یا دستمان را به گرمی فشرده است، یا در آغوشمان گرفته است، برای گفتگو حس امنیت بیشتری به ما دست داده است و راحتتر با او حرف زده‌ایم.

و دیگر اینکه بخصوص با کسی درباره‌ی مشکلمان حرف زده‌ایم که گذشته از شنونده بودنش، به موقع در کنارمان قرار گرفته است؛ نه خیلی زود که هنوز دلخوریم و نیاز به خلوت داریم و نه خیلی دیر که دیگر نیازی به کسی یا چیزی نداریم.

خرگوش در این کتاب هنرمندیست که

خوب گوش‌ کرد،

خوب حس کرد،

و خوب زمان گوش‌کردن را درک کرد و به‌ وقتش سررسید.

نام کتاب: خرگوش گوش داد

نویسنده و تصویرگر: کوری دورفلد

مترجم: رضی هیرمندی

انتشارات: پرتقال