دانش آموزان علاوه بر اینکه می بایست توانایی تحلیل پیام های رسانه ای را داشته باشند، باید بتوانند محصولات رسانه ای نیز تولید کنند؛ در غیر این‌صورت نمی توان گفت که آنها مجهز به مهارت سواد رسانه ای هستند.

زمانی که دانش آموزان اقدام به تولید محصولات رسانه ای می کنند یعنی وبلاگی می سازند و متنی منتشر می کنند، کلیپی می سازند یا عکسی می گیرند و می خواهند آن را منتشر کنند می بایست درباره‌ی مخاطب خود حقایقی را بدانند تا از کار خود بهترین نتیجه را بگیرند.

یکی از این حقایق در مورد مخاطب این است که مخاطبان با معنایی که رسانه ها منتقل می کنند مذاکره می کنند و لزوما آن پیام را به صورت مسقیم دریافت نمی کنند. یعنی ممکن است معنایی متفاوت با آنچه مد نظر رسانه بوده است دریافت کنند.

بنابراین:

دانش
آموز باید به این فهم برسد که تفسیری که خودش از متن دارد مطلق نیست و ممکن
است مخاطب او تفسیر و درک متفاوتی از متنی که منتشر می کند (تصویر، فیلم،
نوشته) داشته باشد.
– او باید متوجه باشد که
تفاسیر آدمها از تصاویر و متون مختلف می تواند متفاوت و متعدد باشد.

در نتیجه فهم این موضوع، دانش آموزان متوجه خواهند شد که اگرچه ما ممکن است از انگیزه های واقعی خود آگاه باشیم، الگوهای سازمانی و فیلترهای ذهن هر کس منحصر به فرد هستند بنابراین هیچ کس نمی تواند کاملا مطمئن باشد که دیگری چگونه یک تصویر یا متن را خوانش می کند مگر اینکه مخاطب خود را مورد پرسش قرار دهد.