همیشه از مشارکت اولیادر مدرسه و کلاس در هر زمینه ای سود زیادی بردم و می برم .

این بار هم سود زیادی بردم ولی تجربه ی تلخی بود.

چند روز پیش برای آخر سال تونستیم از آموزش و پرورش مجوز اردوی پارک ژوراسیک رو بگیریم. بماند که به خاطر آلودگی هوا تعطیل شد و ما دوباره مجوز گرفتیم و …

از آنجایی که از مشارکت اولیا را در هرزمینه ای استقبال می کنم، اعلام کردم که چند تا از اولیا که تمایل دارند برای اردو ما را همراهی کنند. استقبال بد نبود. چند تا از اولیا بسیار نگران بودند بابت اردو و با این که رضایت نامه را امضا کرده بودند ولی ته دلشان راضی نبودند و من هم گفتم اگر نگرانید فردا فرزندتان را به مدرسه نیاورید. یکی از اولیایی که خیلی نگران بود درخواست داد که کلاس را همراهی می کند. روز اردو در مورد قوانین اردو با بچه ها گفت وگو کردیم و قرار شد اولیا هر کدام دوتا از بچه ها را همراهی کنند ( چشمشان به بچه ها باشد)

قوانین اردو:

در کنار هم راه می رویم به طوری که در هرزمان که خواستید من را ( مربی) بتوانید ببینید.

برای دستشویی رفتن به من( مربی) اطلاع می دهیم.

خیلی خوشحال، شاد وخندان وارد پارک شدیم و داشتیم کلی کیف می کردیم…

من دایم بچه ها را می شمردم و سعی می کردم توجهم به اولیا هم باشد…

برای خوردن بستنی دوباره بچه ها را شمردم که از حضور همه مطمعن باشم ولی یک نفر کم بود! چندین بار شمردم ولی یک نفر کم بود! اطراف را گشتم نبود! صداش کردم نبود! … بچه ها را به اولیا سپردم خودم رفتم دنبال بچه ی گم شده. تقریبا قلبم ضربان نداشت.

بعد از کلی گشتن و دلواپسی و نگرانی دیدم سمت شهربازی در استخر توپ بازی می کند!

پدرش هم که مثلا قرار بود کلاس ما را همراهی کند کمی آن طرف تر ایستاده بود.

فقط خدا می داند که چه حالی داشتم.

از دانش آموزم پرسیدم این جا چه کار می کنی؟ بچه های کلاس کجا هستند؟ ما قرار بود با هم باشیم!

خیلی جوابی برای پاسخ دادن نداشت.

وقتی با پدرش صحبت کردم گفت: اصرار داشت توی استخر توپ بازی کند منم آوردمش.

اگر نمی اوردمش گریه می کرد و قهر می کرد!

از پدرش پرسیدم بچه هایی که به شما سپرده شده اند الان کجا هستند؟ ( البته خودم می دانستم که کجا هستند) بدون خبر از گروه جدا شدید و من همه ی پارک رو دنبال پسرشما گشتم …

قوانین را یک بار مرور کردم.

البته که پدر هم مثل پسر جوابی برای پاسخ نداشت!

با کلی معذرت خواهی پدر و پسر وارد گروه شدیم و بستنی خوردیم.

همان جا به یادم افتاد که این تجربه در سایت رسا ثبت کنم که اگر اولیا را به اردو می بریم:

حواسمان باشد به اولیا بگوییم که گم نشوند!

یادمان باشد قواینن را هم به آن ها یادآور شویم.

در مورد نحوه ی همراهی و قوانین اردو … آگاهی کامل پیدا کنند.

مسئولیت پذیر باشند.

یادمان باشد آن را هم بشماریم.

یادمان باشد که ممکن است مشارکت همیشه هم تجربه ی خوبی نباشد …