ایجاد یک زمینه رشد برای پیشرفت همه جانبه دانش اموزان در فرایند آموزشی، یک اقدام مبارک است.فاصله گرفتن معلم از نقش دانای کل،منبع دانش و نزدیک شدن به طراح آموزش،تسهیلگر، آموزشیار در فرایند آموزشی مبارک است. دانش آموزان را متوجه مسولیت خود در یادگیری کنیم، مبارک است. در آموزش سنتی و مستقیم دانش آموز به این نتیجه می رسد “به من احترام نمی گذارند”. به نظر من این عمق فاجعه است!
در آموزش گفت و گو محور، کودک محور، دانش آموز احساس می کند که مورد احترام تام و تمام است.اما قصه من و محمد مهدی دانش آموز پایه نهم در سفر یادگیری، از ابتدای سال بتدریج دقت نظر او در انجام تکالیف و پیگیری مسئولانه او در یادگیری توجه من را جلب کرد. یک روز بعد از کلاس با او وارد صحبت شدم. گفتم محمد مهدی در خانه کسی هست به تو در درسها کمک می کند؟ پاسخ داد بله در خانه دوستی دارم که در درسها به من کمک می کند و باعث موفقیت من می شود. کمی تعجب کردم ، از سطح تحصیلات دوستش پرسیدم! و کی با او آشنا شدی ؟در همین حین، پاسخش را دریافت کردم. از پاسخش جا خوردم،سوالات من ازش، فاقد اعتبار شد! او به من گفت : دوست من “پیش مطالعه ” است. من جا خوردم! او گفت از روز اولی که شما صحبت کردید. و درباره پیش مطالعه و یادداشت کردن سوالات و ابهامات خود در پیش مطالعه با ما حرف زدید، در ادامه گفت :از این که این طوری پاسخ شما را دادم،عذر می خواهم. من در دلم از اطمینمان و اعتماد محمد مهدی به خودم احساس غرور می کردم. صحبت مان ادامه پیدا کرد.از او پرسیدم مطالعه غیر درسی داری؟ شهر کتاب را می دانی کجاست؟ کلی با هم گپ و گقت و گو کردیم. از او درباره انتخاب رشته ، رشته مورد علاقه اش پرسیدم؟ پاسخ داد ریاضی . این پاسخ پیوند او را با من عمیق تر کرد. یاد روزگاران دانش آموزی خودم افتادم! به او گفتم می تواند رو ی کمک من حساب کند و هر وقت فکر می کند می توانم برای اش موثر باشم ، من هستم . ازش خواستم از سرمایه وجودی خودش ، و خود یادگیرندگی خود مراقبت کند. احساس مفید بودن و مسرت می کردم. ارتباط موثر و برانگیختن دانش آموزان از درون آنها به طور جدی درگیر می کند.تحول از درون سرآغاز شکوفایی است. زمان آن رسیده است در برخورد با دانش آموزان به نارسایی سیستم آموزشی توجه کنیم فقدان ها و کمبودها را متوجه دانش آموزان نکنیم.

قاسم برجسته، مروج یادگیر ی در گفت و گو