تجربه خود من از کارورزی چندان خوشایند نیست. من انتهای کلاس نشسته بودم و برای خودم یادداشت برمی‌داشتم که طبعاً برخی از اونها هم نقد روش معلم بود. ناگهان ایشون اومد بالای سر من و بدون اجازه برگه‌هام رو گرفت و بعد هم توهین و تحقیر جلوی دانش‌آموزان و خشم عجیب ایشون از نوشته‌های من. دقیقاً نقد من به ایشون هم توهینها و تحقیرهایی بود که نثار دانش‌آموزان می کرد و بخصوص جلوی من برای اون بچه‌ها سخت تر هم بود.
اما سال اول تدریسم(۱۳ سال قبل ازون دبیرستان بودم) در ابتدایی کارورز علاقمندی در کلاس خودم داشتم که خیلی باانگیزه و پرسشگر بودن و تعامل خوبی با هم داشتیم. موارد خاصی که من به ایشون می‌گفتم ولی معمول نبود این بود که در مورد فیزیک بدنی و استهلاک در شغل معلمی و آسیبهای رایج اون هم باهاشون زنگ تفریح صحبت می کردم. اینکه باید ورزش کنن و ماهیچه‌های قوی داشته باشن تا مفاصل و کمر و گردنشون مثل اکثر معلمها مشکل پیدا نکنه. در مورد میزان سرپا موندن در کلاس و استفاده از گچ یا ماژیک و مشکلات تنفسی و..‌. هم حرف زدیم. در مورد اینکه چقدر و تا کجا و چطور خودشون رو باید درگیر مسائل جانبی و مشکلات شخصی بچه‌ها بکنن. نکاتی که هیچوقت در دوران تحصیل و کارورزی به معلمان گفته نمیشه و باعث میشه خیلیامون زودتر از حد انتظار هم از نظر جسمی و هم روحی فرسوده بشیم.
ولی یکی از چیزهایی که ایشون به من گفت و خیلی عجیب بود این بود که گفتن در مرکز ما وقتی گزارش کارورزی می دیم من تنها کسی هستم که می‌گم معلم بچه‌ها رو کتک نمی‌زنه و حتی توهین هم نمی کنه. تمام دوستانم بدون استثنا می‌گن معلمها بچه‌ها رو می‌زنن و کسی باور نمی کنه من حقیقتو می‌گم.

متاسفانه معلمان راهنما پیش از حضور کارورزان در کلاس آموزش نمی بینند.
بسیاری از آن ها نمی دانند علت حضور کارورز در کلاس چیست، برای چه یادداشت برداری می کند و …
از طرفی کارورزان نیز نحوه ی تعامل مناسب با معلمان راهنما را نمی آموزند و بسیاری از آن ها تنها به دنبال انجام تکالیف مربوط به واحدی با نام کارورزی هستند.
مگر معلمی بنا بر تجربه ی سال های پیشین، کارورزانی را در کلاس درس خود داشته و بداند وظیفه ی کارورز چیست و او به عنوان معلم راهنما چه نقشی دارد.
اولین معلم راهنمای بنده (سرکار خانم حسینی آموزگار پایه اول دبستان انبیاء سمنان) با توجه به این که در سنوات پیش، کارورزانی داشتند به خوبی بنده را هدایت کرده و از همان ابتدا بنده را به عنوان معلم کلاس به دانش آموزان معرفی کردند.
بر خلاف بسیاری از معلمان راهنما که کارورز را با عنوانی چون معلم کمکی یا فردی که آمده تا معلمی یاد بگیرد یا … معرفی می کنند.
این شیوه ی معرفی ایشان باعث شده بود دانش آموزان رابطه ی دوستانه و در عین حال محترمانه با بنده برقرار کنند.
ایشان می دانستند برای مثال در جلسات اولیه وظیفه ی من مشاهده ی دقیق حوادث است و گاهی با اشارات ناگهانی و پنهانی توجه من را به حوادث گوشه ای از کلاس، در میان دانش آموزان، جلب می کردند.
هر جا که هستند خداوند حافظشان باشد.
به طور کلی، تجربه به من نشان داده است که آگاهی بخشی به معلمان راهنما و کارورزان درباره ی وظایف و انتظارات، از مولفه های اساسی گذراندن یک تجربه ی کارورزی موفق است.

سلام

وقت بخیر

چه راهکاری برای دانشجو معلمانی که کارورزی خودشون رو در ایام تعطیلی گذروندن و در واقع در محیط مدرسه قرار نگرفتند دارید؟!