بیشتر از یک ماه از شروع سال تحصیلی ۹۹ گذشته هست.بچه ها به شناخت نسبی به من و روش کاری در آموزش ریاضی رسیدند. و به نوعی رفاقتی در جمع ما شکل گرفت.سهم زیادی از این تعامل فعال تحت تاثیر آموزه های فلسفه برای کودکان ؛تبدیل کلاس و ارتباط به حلقه کندوکاو و طرح پرسشهای باز و چند جوابی  ؛ کاربست اصول دیالوگ در برقراری ارتباط موثر ؛ مهارت های ارتباط بدون خشونت در ایجاد امنیت عاطفی ؛و دادن جسارت ابراز وجود ؛ و بی پروایی در بیان ایده ها ؛ دارد. خودم هم از این ارتباط و جستجو در راهها و روشهای تاثیر گذار ؛ و درگیر کردن بچه ها در آموزش آنلاین ؛ شادمان  و خوشحال هستم.ریاضی هشتم فصل سوم که مبحث هندسه  ؛درس چند ضلعی ها را شروع کرده بودیم  گفت و شنود کوتاهی با عنوان سخن آغازین با هم داشتیم و از طریق پرسشهای مختلف نظر های مختلف درباره چند ضلعی ها بیان شد. و اشاره کوتاهی به پرسشهایی که گفت و گو برانگیز هستند شد .با توجه به یادگیری معکوس.از بچه ها خواستم فعالیت را پیش مطالعه کنند و انجام دهند و سعی کنند کار در کلاس را حل کنند و ابهامات و اشکالات را درجلسه بعد بیان کنند. از جو ایجاد شده استفاده کردم  و به بچه ها گفتم یک لیست ازپرسشهایی که درباره چند ضلعی ها می توان مطرح کرد را بنوسید .در جلسه بعد  تعدادی از پرسش های بچه ها بررسی شد و بازخورد داده شد .در ادامه درس به نوعی پاسخ به پرسشهای بچه ها بود. درباره مرکز تقارن  و خط تقارن شکل های مختلف صحبت شد. و این که ممکن هست شکل چند تا خط تقارن داشته باشد. در این میان یکی از بچه ها سوالی را به گروه فرستاد؛ چرا شکل ها فقط یک مرکز تقارن دارند؟ ایا ممکن هست شکلی دو مرکز تقارن داشته باشد ؟من بازخورد مثبت به پرسش دادم و تشکر کردم از طرح پرسش خوب. زمانی رابرای تفکر بچه ها در نظر گرفتم ؛ و خواستم فکر کنند و نظرشان را درباره پرسش دوست شان ؛ بیان کنند. درگیر شدن بچه ها  من را عمیقا خوشحال می کرد. قصه سرور بود و شادی؛ لحظه ناب پیوند ریاضی و زندگی ؛ پاسخ های مختلفی داده شد. به یکتایی و یکانگی مرکز تقارن شکل ها توجه داده شد  از آنها خواستم در زندگی خود مفاهیمی را جستجو کنند که یکتا و یگانه هستند ! در ادامه دانش آموزی دیگر با تکیه بر گرم شدن جو پرسشگری در گروه پرسید آیا می شود شکلی خط تقارن داشته باشد  اما مرکز تقارن نداشته باشد  و برعکس؟ بچه ها به تحقیق بیشتر در جلسه بعد دعوت شدند.  و اگر به چیز جدیدی رسیدند برای کلاس بیاورند.حسی سرشار از رضایت را همراه با طعم فلسفه در کلاس درس احساس می کردم. و این سرود را با خودم زمزمه می کردم بچه ها توانمند هستند؛  به کودکان اعتماد کنیم. آنها ایده ها بکر و ناب دارند.