میخواهم از تجربه ام در مورد دو مدل والدین بگویم که آسیب هایش را در بچها زیاد دیدم؛
۱_والدین زود باور ۲_ والدین سخت گیر
مدل اول:
والدین زودباور: دانش آموزی داشتم که شب ها با گول زدن پدرومادرش تا نیمه های شب در فضای مجازی با دوست پسرش حرف میزد و به والدینش میگفت ما تا ۱۲شب در شاد کلاس داریم! بعدها پیش من امد و بخاطر اخاذی های مالی که پسرها ازش کرده بودند از من کمک میخواست و یا دانش آموزی که به روابط و رفت و آمدهایش مشکوک شدیم و وقتی پدرش را در جریان گذاشتیم، انکارمیکرد و میگفت: “من از چشم هایم به بچه ام بیشتر اعتماد دارم” . البته آن دختر بعدها با من ارتباط گرفت و متوجه شدم کسی را دوست دارد و پسر هم ازاین علاقه او برای رسیدن به خواسته های جنسی اش سواستفاده میکرد!
متاسفانه دختر هم علارغم میلش به آن مدل رابطه تن میداد و …
داستان هایی از این قبیل که به وفور میبینم.
باید دقت کنیم بخشی از این اتفاقات به دلیل سهل انگاری یا کم توجهی و یا اعتماد بیش از اندازه والدین هست.
در مورد والدین سخت گیر در پست دیگری از تجربه هایم خواهم گفت.
آیا شما نمونه های مشابهی دیدید؟ بنظر شما چگونه والدی میتواند در جامعه کنونی فرزندانی آگاه و مفید تربیت کند؟