يكي از چالش هاي آموزش ارزشيابي هست . چالشي كه در دوران كرونا تمام قد خودش را نمايان كرد.قبل از هر گفت و شنودي بايد مشخص كنيم از چه جهان بيني به آموزش نگاه مي كنيم؟ نگاه ما از برون به درون هست ؟ يا از درون به برون؟ چه پاسخي براي اين پرسش اساسي داريم: هدف آموزش چيست؟ من بر اين باورم آموزش بايد در خدمت جامعه و به نفع توسعه باشد. دانش آموزان را ياري دهدتا خودكفايي، اتكا به خود و عضو فعال و سازنده جامعه بودن در آنها رشد كند.آموزش و پرورش و مدارس وسايلي هستندبالقوه در خدمت جامعه، به بيان ديگر آموزش و پرورش مسئول، پاسخگو و مفيد و مبتني بر نتايج است.
حالا كه سنگ هامون را از هم وا كرديم و مقصد خودمان را مشخص كرديم، مي توانيم بهترين راهها رابراي رسيدن جستجو كنيم. روش هاي معمول امتحان(سنجش و ارزشيابي) روشهاي قابل دفاعي نيستند.بايد متناسب با رويكرد هاي نوين اموزش و ديگاههاي جديد آموزشي روش هاي امتحان تغيير كند. و ايام كرونا همچون كاتاليزور در برانگيختن اين توجه عمل كرده است. اگر پاسخ هاي خودمان را در برابر اين پرسش كه چرا امتحان مي گيريم ؟ ليست كنيم و روي آن تامل كنيم مي توانيم بهتر از عهده اين كار برآييم.مهم ترين نقش فرايند سنجش، پشتيباني از يادگيري در فرايند آموزش هست( گاردنر 2008)
اما قصه و داستان ارزشيابي كلاس من، من با توجه به طرح آموزشي خودم كه آغاز سال تحصيلي، در اختيار دانش آموزان و خانواده ها قرار دادم بر روشهاي متنوع و گوناگون سنجش و ارزشيابي تاكيد كردم.از دانش آموزانم خواستم تا يك پوشه كار تهيه كنند( مي تواند به صورت آنلاين هم باشد) بخشي از بازخوردهاي خودشان را در آن نگهداري كنند. گروهي از دانش آموزان توجه كافي داشتند و گروهي در همراهي ضعيف تر عمل كردند.نوپا بودن اين راه و مسير، به نظر من نياز به حمايت بيشتر در فرهنگ سازي اين مساله را مي طلبيد.من از طريق به نمايش گذاشتن بازخورد هاي بچه ها يا محتوي فايل هاي پوشه كار دانش آموزان ديگر دانش آموزان راه تشويق و تحريك به انجام كار و توجه به شيوه نوين ارزشيابي مي كردم. بعد از امتحان ترم اول پياده سازي اين طرح را مشخص تر و با تاكيد بيشتر در كلاس هايم دنبال مي كنم. و به طور مشخص اين ارزشيابي مورد نظر من از موارد زير تشكيل شده است :
1- برگزراي يك امتحان آنلاين به صورت آزمون هاي استاندارد متداول در مدارس ( محدود به آن فصل 4 يا 5 نمره اي )
2-نوشتن يك گزارش از يادگيري خود درباره آن فصل، چه چيزي را خوب يادگرفتند؟ يا چه چيزي به نظرشان جالب آمد ؟يا چه ايهام يا سوالي از فصل مورد نظر در ذهنشان مانده است؟……….
3- ساخت يك كليپ كوتاه درباره يك موضوع مشخص از آن فصل كه خود دانش آموز راوي آن باشد و سعي كند حالت داستاني باشد.
4- ساخت يك دست سازه كه مربوط به يادگيري شخصي اش باشد.
5- هر روش و راه و قصه اي، به تشخيص دانش آموز و انتخاب خودش كه يادگيري او را به اثبات برساند
قصه را كوتاه كنم و به اميد روزهاي خوب در سرزمينمان باشيم. روزي كه كودكان شاد هستند و الهام بخش ما د رزندگي باشند. و مدرسه را به جاي امن براي يادگيري تبديل كنيم. و ساختار هاي محدود كننده آن را با قدرت كنار بزنيم. و يادگيري را به عنوان حق طبيعي دانش آموزان خود بشناسيم.بدانيم يادگيري عميقا شخصي است. و به طور ذاتي اجتماعي است .
ما انسان ها چون يادگيرندگاني مشتاق و طبيعي به جهان قدم مي گذاريم