اقای بهادری این مساله در مورد بچهای متوسطه اول هم بیداد میکند فشارها بر سر انتخاب رشته و رفتن به تجربی یا دست کم نظری بسیار زیاد است، از بعدی دیگر ناهماهنگی بین والدین و معلمان باعث شده هرکسی مسولیت جایگاهش را نپذیرد و ضعف ها یا مسائل ایجاد شده را به گردن دیگری بیاندازد، دست آخر شاهد بی انگیزگی و زده شدن دانش آموز از درس میشویم، تازه اینها به کنار، مشکلات روحی،روانی،چالشها و مشکلاتی که درنوجوانان به وجود امده را، چه کسی به گردن میگیرد؟ شما خودتان در ارتباط با نوجوانان هستید؛ واقعا چه باید کرد، از چه کسی باید شروع کرد؟

اقای برجسته واقعا تو جامعه ما هنوز دکتر و مهندس شدن یک رویا و هدفه چون از تو رشته های دیگه چیزی در نمیاد مگر بعضی رشته های هنری ک تازه تونسته جا باز کنه ،نوجوانان در حال حاضر خیلی خوب میفهمند ک ادامه تحصیل یا رفتن ب دانشگاه نه چیز علمی به ادم اضافه میکنه نه میتونه اونها رو به لحاظ شغلی و مالی به جایگاهی برسونه ، اصلا درس خوندن چه فابده ای داره برای بچها وقتی که نمیتونه جوابگوی سوالات و نیازهای اونها باشه؟