به نظرم کلاس درس باید خیلی جای امنی باشه. یعنی بچه ها بتوانند به راحتی ایده و یا نظرات خودشونو بیان کنند و از طرف مربی و یا بچه ها مورد تمسخر قرار نگیرند و یا مربی درستی و غلطی حرف بچه ها تاکید زیادی نداشته باشه. منظورم این است که بچه ها اگر هم چیزی را بیان می کنند که ممکن است جوابش با آنچه در ذهن مربی است متفاوت است مربی آن را با پرسش های بیشتر به دنبال جواب های دیگری بفرستد . بین بچه ها گفت و گوی سازنده اتفاق بیفتد. یعنی گفت و گو یک طرفه بین مربی و دانش آموز نباشه. بین کودک و کودک هم رخ بده . با پرسش این سوالات که ، کسی با نظر فلانی موافق هست ؟ یا مثلا کسی میخواد ایده ی فلانی را بیشتر توضیح بده … این اتفاق باعث میشه که بچه ها بیشتر فرصت بیان داشته باشند. خوب است تعداد افراد کلاس خیلی بالا نباشد . مربی بیشتر شنونده باشد تا کسی که همه چیز را میداند و خود را دانای کل نشان دهد. مربی باید تسهیل گر باشد .