آخرین روزی که کلاس حضوری داشتیم فکر کنم روز چهار شنبه 7 اسفند 98 بود. وقتی اعلام کردند که مدراس تعطیل خواهد شد اولش خوشحال شدم. بخاطر معارفه و ثبت نام دانش آموازن ورودی جدید فشار کار زیادی داشتیم. هنوز یک هفته نگذشته بود که قرار شد در واتس اپ یک گروه داشته باشیم و تدریس رو ادامه بدهیم. من بلد نبودم گروه درست کنم وای به حالی که بخواهم تدریس هم داشته باشم. از سختی های آن روزها نگویم که برای هر معلمی آشناست…

سال تحصیلی تمام شد و تابستان رسید و قرار شد درمحیطی به نام وبینار ( بیگ بلوباتن) آموزش را شروع کنیم. مهر سال 99 فرارسید و با همه ی سختی هایش کار را شروع کردیم و همه جوره با مشکلاتش دست و پنجه نرم کردیم. اون سال اولین سالی بود که بعد از 13 سال معلم بودن، آنلاین تدریس می کردم و فقط یک بار توانستم شاگردانم را از نزدیک ببینم . وقت هایی را یادم می آید که به خاطر سختی کار گریه می کردم . وای به روزی که برق خانه مان می رفت یا اینترنت ضعیف بود و یا سرور های مدرسه دچار مشکل می شدند، کلاس آنلاین می رفت رو هوا …. کم کم به روند کلاس های آنلاین آشنا شدیم تجاربی به دست آوردیم . سال تحصیلی تمام شد و تابستان از راه رسید. در تابستان خودمان را برای روش ترکیبی( حضوری آنلاین) آماده می کردیم. کار خیلی پیچیده شده بود .

مهر 1400 رسید . یعنی همین 40 روز پیش …

مدرسه مان فرصتی را فراهم کرده است که دانش آموزان دو روز در هفته را در مدرسه حضور داشته باشند. کار از پارسال هم سخت تر و پیچیده تر شده است ! انگار فراموش کردم که روزی معلم حضوری بودم. وقتایی هست که یادم می رود حالا باید چه کار کنم ؟

در این حالت ترکیبی، نه کلاس مجازی ام مثل پارسال است نه کلاس حضوری ام مثل 624 روز پیش …

امسال هم اولین تجربه ی معلمِ ترکیبی بودنم است.