این روزها  در نقش یک معلم از یک طرف  و نقش والد از طرف دیگر  درگیر مساله ای هستم به نام امتحان میان ترم؛مساله ارزیابی در جای خودش مساله مهم و اساسی است در فرایند آموزش ؛ اما مواجه من با آنچه به نام امتحان  در مدرسه می گذرد منبع استرس و فشار  به دانش آموزان و  نمادی از اقتدار  برای مدرسه و معلم است . صحبت سر رقابت و عوامل مخرب آن در رشد و توانمندی دانش آموزان  ؛ و اثر ماندگاری که روی شخصیت انسانی آنها در تعاملات اینده زندگی آنها دارد است .یکی از دانش آموزان من به پیام داده  و ترس و استرس خود از امتحانی که قرار است  حضوری در مدرسه برگزار شود صحبت کرده است قبل تر  با من صحبت کرده بود از استرسش در درس ریاضی گفته بود ؛ من بهش گفتم تو مشارکتت در یحث ها خوب هست ؛ فعال هستی ؛ نمره از ۱۷ تا ۲۰ میتونه خوب باشد از مادرش نقل و قول کرد که می گوید تا اینجا همه نمره هات ۲۰ بوده  است از این به بعد هم سعی کن همه ۲۰ باشد !سعی کردم آرامش کنم ؛ از ویژگیهای مثبتش و پیگیری اش در انجام تکالیف با اوصحبت کردم. برای من پرسشی مطرح شد آیا  انگیزه اش ؛ پاسخ دادن  به اجبار مادرش   و گرفتن صرف نمره ۲۰ هست ؟ شوق دانایی؛ لذت یادگیری سهمی در انگیزه او دارند؟
اما سهم روشهای دیگر ارزشیابی که می توانند نقش مهمتری در رشد و دادن انگیزه های بیشتر برا ی یادگیری داشته باشند؛ ازجمله  نوشتن گزارش های کوتاه از یادگیری ؛ یاد دادن  نامه به فرد دیگر در قالب نوشتن به دانش آموز که در کلاس غایب بود؛ پرس جو کردن و مصاحبه کردن ؛ و همه موارد خلاقانه که یادگیری دانش اموز را ثابت کند  و دوق و شوق را نشان دهد! کجا هست ؟متاسفانه داستان ارزشیابی توصیفی در دوره ابتدایی به دلایل مختلف آنچنان که بایسته و شایسته هست اجرا نشد و نمی شود ! ایام کرونا هم به نظر من به مثابه یک فرصت است تا  از دریچه دیگری به ارزشیابی نگاه کنیم و در مسیر اعتماد به دانش آموزان حرکت کنیم . در طول این مدت من در رابطه با شاگردانم  از این روشهای مختلف استفاده کرده و می کنم  و آنها را تشویق به ساختن کلیپ های کوتاه با عنوان آنچه من بادگرفته ام  یا نوشتن با این عنوان ؛ من دوست دارم معلمم بداند از ابهامات و سوالات و چیزهایی که یادگرفتند برای دیگری بنویسند . با همه تاکیدات من به نظر می اید هنوز عادت های فکری قبلی  به امتحان در بعضی از دانش آموزان من قویتر هست  و از ترس و استرس خود با من صحبت می کنند .این امتحان به اصرار مدرسه و با برنامه ریزی مدرسه دارد صورت می گیرد. و متاسفانه نظر  بخشی از والدین   توجه صرف به نمره هست . و تلاش های دانش آموز در کلاس ؛ در نظر گرفته نمی شود. 
به نظر شما چگونه می توان از فشار استرس   امتحانات به دانش آموزان را کاهش داد؟
چرا به فرهنگ ارزشیابی مستمر  توجه کافی نمی شود؟ چگونه با ارزشیابی مستمر می توان استرس  امتحان را در دانش آموزان کاهش داد؟