تاثیر تبلیغات و کلیشه های ذهنی پسرها از بدن ایده آل
تاثیر تبلیغات و کلیشه های ذهنی پسرها از بدن ایده آل چیست؟ معمولا تصور عموم مردم بر این است که رسانهها و تن انگارههای بدنی مشکلی است که تنها مربوط به دختران است. اما اخیرا بیشتر از گذشته مشکلات مربوط به پسران نیز وارد حیطة توجه محققان و متخصصان سلامتی شده است. مطالعات زیادی نشان میدهند که پسران با وجود اینکه به راحتی راجع به ناامنیها یا ترسهایشان صحبت نمیکنند، اما آنها هم راجع به بدنهایشان اضطراب و احساسات منفی دارند.
مقاله مرتبط: تن انگاره و تصوير ذهنی از بدن چیست؟
انتظارات فرهنگی از پسران
انتظارات فرهنگی از پسران مبنی بر اینکه باید کاملا محکم و خونسرد باشند و راجع به مشکلاتشان صحبت نکنند، باعث شده است که ارزیابی ناراحتیهای مرتبط با ظاهر در آنها دشوارتر شود. اما تقریبا با جرات میتوان گفت که تصاویر ایدهآل از بدنهای مردانه در رسانهها، بر پسران اثر میگذارد. شبکههای اجتماعی باعث شدهاند که نوجوانان تنها مصرف کنندة ساده نباشند و بتوانند خودشان نیز محتوا تولید کنند، همین امر باعث شده است که پسران از وضعیت ظاهری خود آگاهتر شوند. همانند گفتههای یکی از شرکتکنندگانِ مطالعهای با نام «به اشتراک گذاریم یا نه»:
«برای پسران مخصوصا بهتر است که در شرایطی عکس گرفته شود که زوایه فک آنها مشخص باشد».
از آنجایی که نحوه نگاه تبلیغکنندگان به نسل جوان هر روز مادیتر و تجاریتر میشود، بعید به نظر میرسد که بساط چنین معیارها و تصاویری از مردان در رسانهها، به این زودیها برچیده شود. تحقیقات گوناگون به این نتیجه رسیدهاند که بین افزایش تصاویر مردانه و غیرواقعی در رسانهها و بالاتر رفتن نارضایتیهای جسمانی و ابتلا به اختلالهای خوردن در پسران، ارتباط وجود دارد. به عنوان مثال یک مطالعه در سال ۲۰۱۷، نشان داده است که پیامها و تصاویری که مردان در فضای مجازی مشاهده میکنند باعث میشود که ناراضایتی آنها از بدنهایشان افزایش پیدا کند، زیرا که چنین تصاویری مروج ایدههایی مانند ورزشهای سنگین و رژیمهای غذایی سخت برای کسب تناسب اندام و عضلههای مردانه هستند.
مقاله مرتبط: تاثیر رسانه ها بر تصویر ذهنی دختران از بدن خود
تاثیر تبلیغات و کلیشه های ذهنی
نارضایتی پسران و مردان جوان در رابطه هیکلشان، نه تنها توسط تصاویر ایدهآلسازی شده در رسانه تقویت میشود بلکه تصاویر کمالگرایانه از زنان نیز به این پدیده دامن میزند. یک تحقیق در سال ۲۰۰۹، به این نتیجه دست پیدا کرد که مردان جوان بعد از تماشای عکسهای جذاب از مدلهای زن، دغدغة بیشتری نسبت به بدن خود پیدا کردند، زیرا که تصور آنها بر این بود که آن زنان از مردان نیز انتظار چنین بدن بینقصی را دارند. دکتر «آلیسون فیلد» استاد یار یکی از بیمارستانهای کودکان بوستون، به این نتیجه رسید که مجلههای زیبایی زنان دیگر تنها از ظاهر زنان ایراد نمیگیرند، بلکه میگویند که بدنهای مردان نیز نیاز به بهبود دارند. این محقق باور دارد که عامل اصلی نارضایتی از بدن در مردان، افزایش تصاویر از مدلهای مردان با هیکلهای تنومند و صحنههای لخت مردانه است.
از طرفی دیگر افزایش اختلالهای خوردن در مردان نیز قابل چشمپوشی نیست. یک مطالعهای که توسط مرکز ملی سلامتی در انگلستان انجام شد، به این نتیجه رسید که میزان پذیرش بیمارستانها از مردانی که به دلیل اختلال خوردن به آن جا مراجعه کردهاند، در بازة زمانی ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۱، دو سوم بیشتر شده است. اختلالهای خوردن همچنین در میان پسران و به خصوص ورزشکاران در حال افزایش است. این وسواسها ممکن است باعث بالا رفتن میزان تمرینهای ورزشی، بدنسازی و استفادة بیش از حد از داروهای عضلهساز و مکملها شود. همچنین نگرانیهای جدید به وجود آمدهاند مبنی بر اینکه برخی از پسران (گاها سن این افراد به ده سالگی هم میرسد)، وسواس پیدا کردهاند که فیزیکی کاملا عضلهای و نیرومند بسازند.
وسواس های عصر جدید
این وسواس نوظهور حاصل تغییری است که در نحوه نمایش بدنهای مردانه در چندین دهه اخیر ایجاد شده است. اما شبکههای اجتماعی نیز در این قضیه بیتقصیر نیستند. یک تحقیق در سال ۲۰۲۰، به این نکته پی برد که نزدیک به دو سوم پسران در سنین ۱۱ تا ۱۷، محتوایی را تماشا کردهاند که آنها را به افزایش حجم و عضله تشویق کرده است. این شکل از وسواسها میتوانند به افزایش ساعتهای تمرین، گرایش زیاد به پرورش اندام، سو استفاده از داروهای مکمل و حجمساز منجر شود که اینها نیز به نوبة خود به قلب، کبد، کلیه و دستگاه ایمنی آسیب میزنند. اختلال بدشکلی بدن نیز از دیگر تبعات این وسواسها است. در این اختلال بیمار هر چقدر هم که عضلانی و قدرتمند باشد، خودش را ضعیف و ناتوان میبیند.
در گذشته بیشتر تحقیقهای مرتبط با مشکلات خود انگاره در پسران بر روی به دست آوردن یک بدن عضلهای و تنومند تمرکز داشتهاند. اما شواهد جدید حاکی از آن هستند که بیشتر پسران به دنبال رسیدن و حفظ کردن یک وزن ایدهال هستند که نه زیادی چاق باشند و نه زیادی لاغر، تا بتوانند با گروههای همسالانشان همرنگ شوند. نتیجه این شده است که پسرانی که از ظاهر خود ناراضیاند، نگرانی راجع به چاقی و لاغریِ بیش از حد در آنها، به یک اندازه جدی است. از آنجایی که در گذشته محققان مشکلات مرتبط با نارضایتی بدنی و خودانگارة ضعیف را تنها از طریق تمایل برای به دست آوردن بدنی عضله میسنجیدند، میتوان گفت که شاید میزان شیوع اختلالهای خوردن و معضلهای دیگر مرتبط با خودانگاره، از چیزی که تصور میشود بالاتر است.
دلیل نتایج متفاوت
شاید دلیل چنین نتایج متفاوتی در این باشد که معمولا برای دختران نگرانی راجع به بدنهایشان در کل و به خصوص وزنشان، عادی است. اما پسران هم از طرفی تحت فشار هستند که نه زیادی لاغر به نظر برسند و نه زیادی چاق و از طرفی دیگر باید به گونهای واکنش نشان دهند که ظاهرشان برایشان اهمیتی ندارد. «جولیان تایلور» که مشاور دبیرستان کارولینای شمالی و نویسندة کتاب «Perfectly You»، از تجربیاتش در زمینة افزایش آگاهیهای مرتبط با خود انگاره میگوید:
«پسران در طی سخنرانی حتی نزدیک میز ما هم نمیشدند. بعد از اینکه من میز را ترک کردم آنها آمدند و بعد از کمی تعلل شروع به جزوهبرداری کردند و سپس آنها را در جیبشان گذاشتند».
والدین، معلمها و مشاورین باید از شیوع این مشکلات در میان پسران آگاهی بیشتری داشته باشند و منتظر نمانند که خودشان برای گرفتن کمک اقدام کنند.
با اینکه پسران به همان آموزشها و اطلاعاتی که به دختران ارائه میشود، نیاز دارند، اما باید برخی ابزارها و مواد آموزشی دیگر نیز طراحی کنیم که تنها مختص خودِ آنها باشد. این ابزارها و مطالب هم باید نگرانیهای خاص آنها را هدف قرار دهند، نگرانیهایی مانند نیاز به بدنی عضلهای یا فشار برای همرنگ شدن در میان گروه همسالان، و هم باید در فضاهای خصوصی برای آنان قابل استفاده باشد.
منبع: مدیا اسمارت
پاسخها